1.
KEUTAMAAN SURAT
AL-HASR (22-24)
هُوَ اللهُ الَّذِيْ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ
وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيْمُ(٢٢)
Dia-lah Allah Yang tiada Tuhan
(yang berhak disembah) selain Dia, Yang Mengetahui yang gaib dan yang nyata,
Dia-lah Yang Maha Pemurah lagi Maha Penyayang (22)
Panjenengané iku Allah, Kang
ora ana sesembahan kajaba Panjenengané, Ingkang anguningani kang tan-katon
sarta kang katon; Panjenengané iku Ingkang-Mahamurah, Ingkang-Mahaasih.
هُوَ اللهُ الَّذِيْ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوْسُ
السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيْزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ
سُبْحَانَ اللهِ عَمَّا يُشْرِكُوْنَ (٢٣)
Dia-lah Allah Yang tiada Tuhan
(yang berhak disembah) selain Dia, Raja, Yang Maha Suci, Yang Maha Sejahtera,
Yang Mengaruniakan keamanan, Yang Maha Memelihara, Yang Maha Perkasa, Yang Maha
Kuasa, Yang Memiliki segala keagungan, Maha Suci, Allah dari apa yang mereka
persekutukan (23)
Panjenengané iku Allah Kang ora ana sesembahan
kajaba Panjenengané, Ratu, Ingkang-Mahasuci, Ingkang-Anitahaké rahayu,
Ingkang Aparing katentreman, Ingkang Rumeksa samubarang, Ingkang Kina wasa,
Ingkang Linuhung, Ingkang kagungan sarupaning kahagungan; Mahasuci Allah
saking barang kang disakuthokaké (karo Panjenengané)
هُوَ اللهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ
الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيْزُ
الْحَكِيْمُ (٢٤)
Dia-lah Allah Yang Menciptakan, Yang Mengadakan,
Yang Membentuk Rupa, Yang Mempunyai Nama-Nama Yang Paling baik. Bertasbih
kepada-Nya apa yang ada di langit dan di bumi. Dan Dia-lah Yang Maha Perkasa
lagi Maha Bijaksana (24)
Panjenengané iku Allah, Ingkang-Anitahaké,
Ingkang-Agawé, Ingkang-Anyithak; asma kang bagus-bagus iku kagungan-É; sabarang
kang ana ing langit-langit lan bumi padha Mahasucèkaké Panjenengané; lan
Panjenengané iku Ingkang-Kinawasa, Ingkang Wicakasana.
Keterangan saking hadist
وَعَنْ
أَبِيْ أُمَامَةَ قَالَ : قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنَ
قَرَأَ خَوَاتِيْمَ سُوْرَةِ الْحَشْرِ فِيْ لَيْلٍ أَوْ نَهَارٍ فَقَبَضَهُ اللهُ
فِيْ تِلْكَ اللَّيْلَةِ أَوْ ذَلِكَ الْيَوْمِ فَقَدْ أَوْجَبَ اللهُ لَهُ
الْجَنَّةَ
Saking sohabat Abu Umamah, ngendiko, dawuh sopo Kanjeng Nabi
shallallaahu ‘alaihi wasallam: “Sopo wonge moco piro2 akhire surat al Hasyr
ingdalem suwiji mbengi utowo awan, nuli mundut ing wong iku sopo Gusti Allah
ingdalem malem iku utowo ingdalem dino iku mongko temen2 majibake sopo Gusti
Allah marang wong iku ing suwargo”
(Sumber kitab: Tafsir al Qurtubi juz 18 halaman 49, maktabah
syamila v3.48)
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ
الْحُسَيْنِ بْنِ مُكْرَمٍ ، حَدَّثَنَا مَحْمُوْدُ بْنُ غَيْلانَ ، حَدَّثَنَا
أَبُوْ أَحْمَدَ الزُّبَيْرِيُّ ، حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ طَهْمَانَ أَبُو
الْعَلاءِ الْخَفَّافُ ، حَدَّثَنَا نَافِعٌ ، عَنْ مَعْقِلِ بْنِ يَسَارٍ رَضِيَ
اللَّهُ عَنْهُ ، قَالَ : قَالَ رَسُوْلُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ : " مَنْ قَالَ حِيْنَ يُصْبِحُ ثَلاثَ مَرَّاتٍ : أَعُوْذُ
بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمْ ، وَقَرَأَ ثَلاثَ آيَاتٍ مِنْ آخِرِ
سُوْرَةِ الْحَشْرِ ، وُكِّلَ بِهِ سَبْعُوْنَ أَلْفَ مَلَكٍ يُصَلُّوْنَ عَلَيْهِ
حَتَّى يُمْسِيَ ، وَإِنْ مَاتَ فِيْ ذَلِكَ الْيَوْمِ مَاتَ شَهِيْدًا ، وَإِنْ
قَالَهَا حِيْنَ يُمْسِيْ كَانَ بِتِلْكَ الْمَنْزِلَةِ
Saking sohabat Ma’qil bin Yasar radhiyallaahu ‘anhu, ngendiko, dawuh sopo Rasulullah shallallaahu ‘alaihi wasallam “ Sopo wong moco ingdalem wektu esuk kaping telu A’UUDZU BILLAAHI MINASYSYAITHAANIRRAJIIM, nuli moco telung ayat saking akhire surat Al Hasyr mongko ditugasi sopo pitung puluh ewu malaikat podo nyuwunake ngapuro marang wong iku hinggo sore, lamun mati sopo wong iku ingdalem iku dino mongko wong iku mati syahid, lan sopo wonge moco kasebut ingdalem wektu sore mongko wong iku kelawan derajat kasebut”
Saking sohabat Ma’qil bin Yasar radhiyallaahu ‘anhu, ngendiko, dawuh sopo Rasulullah shallallaahu ‘alaihi wasallam “ Sopo wong moco ingdalem wektu esuk kaping telu A’UUDZU BILLAAHI MINASYSYAITHAANIRRAJIIM, nuli moco telung ayat saking akhire surat Al Hasyr mongko ditugasi sopo pitung puluh ewu malaikat podo nyuwunake ngapuro marang wong iku hinggo sore, lamun mati sopo wong iku ingdalem iku dino mongko wong iku mati syahid, lan sopo wonge moco kasebut ingdalem wektu sore mongko wong iku kelawan derajat kasebut”
Amalul yaumi Wallailah, Ibn Sunni juz
1 halaman 151, maktabah syamilah)'(
من قرأ اخر الحشر غفر الله له من
ذنبه ما تقدم وما تأخر
Sopo wong moco akhire surat Al-Hasr, dosane dingapuro
Gusti Alloh, podo ugo dosa kang keliwat utowo kang arep teko
وقال الإمام النووي روينا في
كتاب ابن السُنى عن أنس بن مالك ، رضي الله عنه أن النبي صلى الله عليه وسلم أوصى
رجلا إذا أخذ مَضْجَعَهُ أن يقرأ سورة الحشرِ ، وقال : « إِنْ مِتَّ مَتَّ شهيدا »
. أو قال : « من أهل الجنةِ
(al-Imam An-Nawawi ngendiko : dipun riwayatake ing dalem kitab
ibnu Sunni saking sohabat Anas r.a Saktemen kanjeng Nabi SAW samoun wasiat
maring setunggalipun piyantun jaler , naliko siro arep turu, siro mocoho surat
al-hasr, Panjenenganipun ngendiko : lamun siro mati (ingdalem wengi kui), siro
bakal mati syahid, utowo panjenenganipun ngendiko : setengah saking ahli
suwargo.